به درستی منطقه شلمچه در سال 1365 جوان 20 ساله ای را به یاد می آورد که با رشادتش صف دشمن بعثی را شکافت و بسان آزاده ای در برابر هجوم آنها سینه سپر کرد و جانانه جرعه شهادت را نوشید و نام خود را در تاریخ آزادمردان به ثبت رسانید. حرکتی که تا ابد فراموش ناشدنی ، شجاعتی که مثال زدنی و غیرتی که برای همگان سرمشق زندگی است.

" محمدرضا " روستا زاده ای که تنها عشقش کشاورزی بود و چنان متواضع ، افتاده و با ادب رفتار می کرد که هم اکنون دوستان و هم محلی هایش معترفند که در کشورمان نظیری برایش وجود نداشت.

پدر پیرش چند سال گذشته فوت کرده ولی مادرش هنوز، داغش را در سینه نهفته دارد و با محبت مادرانه همیشه بر روی مزارش که چند صد متری خانه اش است می رود و با عزیزش به گفتگو مشغول می شود .

با این اوصاف و در حالیکه خداوند نیز در قرآن به اهمیت شهید و اصل شهادت اشاره می کند و می فرماید :"کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده نپندارید بلکه زنده گانی هستند که در پیش خداوند روزی می خورد" ،اما گویا شورای اسلامی شهر کتالم و ساداتشهر از شهرستان رامسر به این موضوع آگاه نبوده و نامی غیر از نام شهید محمدرضا کوزگر را برای کوچه بن بست انتخاب می کند.

کاری که شاید در خور تامل باشد و داغ خانواده شهید را دوچندان می کند و احساس شود که شهید توسط شورای اسلامی شهرشان به دست فراموشی سپرده شده باشد و مادر شهید با دیدن تابلوی کوچه شان قطرات اشک را بر روی گونه هایش حس می کند و زیر لب زمزمه می کند " ولا تحسبن الدذین قتلوا فی سبیل الله امواتا ...".

هر چند این خانواده حاضر نبود به این سهل انگاری شورای شهر پرداخته شود زیرا حتی یکی از برادران این شهید که در شهرداری مشغول به فعالیت است از این نامگذاری اعتراضی نکرد ولی نگارنده نه تنها در جایگاه یک خبرنگار بلکه از نگاه یک شهروند به این موضع پرداخته و جا دارد مسئولان نیز دلیل این خطا را از شورای اسلامی شهر کتالم و ساداتشهر جویا شوند.

می توان این نکته را نیز اضافه کرد که این شورا در چند سال اخیر از رسانه فاصله گرفته و با توجه به تذکرهای پیاپی توسط خبرنگاران تا کنون حاضر به ارائه فعالیت خود به مردم نشده اند.

شورای شهری که در فروردین سال گذشته شهردارشان به علت اختلاس دستگیر و از سمتش خلع شد.